Bir çocuğun en temel ihtiyacı temel güven duygusunu alabilmesidir. Bebek için hayati bir ihtiyaçtır.
Temel güven duygusunu alabilmek ise ebeveynle (bakım verenle) güvenli bağlanması ve sadece fizyolojik ihtiyaçlarının değil duygusal ihtiyaçlarının (eşduyum yapılması) karşılanması ve korunması ile olur.
Bunlar olmadığında kişi yetişkinlikte kendini boşlukta gibi hisseder, bağlanmaya açtır bağlanması da bir o kadar zordur. Sevdiği tarafından incitileceği, terk edileceği inancı yerleşmiştir.
Çocuktur unutur, saydığımız şey en derinde bir yerde saklanır ve yetişkinlikte kişilerarası ve romantik ilişkilerde ortaya çıkar.
Çocuğunun ihtiyaçlarının vaktinde ve yeterince karşılanması onun geleceğe hazırlanmasında en önemli şeydir. Çocuğun ihtiyacı sadece bakımdan, eşduyumdan, korunmadan yoksun kalmamak değil aynı zamanda ihtiyacından fazla almamaktır da. Aşırı ilgi, aşırı koruma da aynı şekilde zarar vericidir. Burada önemli olan çocuğun içindeki iç kılavuza güvenmek ve onun ayarlarını bozmamaktır.